Harry Styles Herstelt Zijn Gebroken Hart op ‘Instantly Timeless’ Album ‘Fine Line’: Review

Harry Styles Fine Line Album Review

Het album 'Fine Line' van Harry Styles. Columbia Records

Als Harry Styles legde de lat hoger met zijn sublieme titelloze solodebuut in 2017, en zijn tweede album legt de lat, laadt het in een raket en schiet het naar de maan.

De beste looks van Harry Styles door de jaren heen

Lees artikel

Dunne lijn (uit vrijdag 13 december) is een onmiddellijk tijdloos oeuvre van een van de meest vooruitstrevende, creatieve individuen in de muziekindustrie van vandaag. Op een dozijn nummers gebruikt Styles, 25, zijn kunstenaarschap als een hulpmiddel om een ​​gebroken hart te herstellen op de hielen van zijn breuk in 2018 van model Camille Rowe . Hij trekt het gordijn terug op manieren die hij nog nooit eerder heeft gedaan, waardoor fans een eerlijk en intiem, maar nog steeds waakzaam bewaakt, kijkje in zijn persoonlijke leven krijgen.

Heartbreak staat centraal op een groot deel van de plaat. Een ex-vriendin waarvan wordt aangenomen dat ze Rowe is, verschijnt zelfs niet genoemd in de vorm van een voicemail aan het einde van Cherry, koeren, giechelen en haar moedertaal Frans sprekend op de tokkelen van een akoestische gitaar. Op het reflecterende, langzaam opbouwende Bon Iver-achtige nummer is de zang van Styles zacht en enigszins vervormd terwijl hij klaagt over het missen van het accent van zijn muze en haar vrienden. Hij vraagt ​​zich ook af of haar nieuwe man haar meeneemt 'door de galerij van zijn ouders' te lopen, en spoort haar aan hem niet te noemen wat je mij vroeger noemde.

Styles is nog meer een open boek over de opvallende pianoballad Falling. De tranentrekker heeft het gevoel alsof de teksten rechtstreeks uit zijn dagboek zijn geript (Je zei dat je om je geeft / En je hebt me ook gemist / En ik weet heel goed dat ik te veel liedjes over je schrijf) terwijl hij de pijn in zijn stem benadrukt, die komt bijna kraken in het refrein, maar nooit helemaal wankelt.

Harry Styles Fine Line Album Review

Harry Stijlen. Shutterstock

One Direction's relaties, scheidingen, baby's en meer

Lees artikel

Het album is echter niet alleen maar droefheid en verdriet. Styles bruist van positieve energie op de massieve, koperkleurige single Watermelon Sugar en het voorlaatste Treat People With Kindness. Dit laatste is een dancey rocknummer dat begint met wat alleen kan worden omschreven als een Bohemian Rhapsody-achtig a capella-koraal, en sluit af met Styles die zijn innerlijke Beatle kanaliseert door te roepen: All together now! en slaakte een luide kreet. Zonnebloem, vol. 6 is het grootste vertrek van Styles van One Direction tot nu toe, waarbij de standaard couplet-refrein-verse-refrein-structuur van popmuziek wordt genegeerd en in plaats daarvan volledig indie wordt. Het zou gemakkelijk kunnen doorgaan als een Vampire Weekend-cut.

Dunne lijnzit boordevol hoogwaardige live-instrumentatie, die een aanvulling vormt op de sterker dan ooit pijpen van Styles. De magnifieke opener Golden is het sonische equivalent van een lange rit langs een Malibu-snelweg op een zomernacht met de kap naar beneden. Onderlegd door een melodieus da da da-gezang gemaakt om te worden gespeeld voor een stadionpubliek, croons Styles, ik wil niet alleen zijn. Het stampende rockritme gaat over in Adore You, een bovenaardse, verliefde jam met een hemels refrein en een vlotte elektrische gitaarsolo.

10 beste albums van 2018

Lees artikel

Gedurende het hele project experimenteert de band van Styles met verschillende geluiden. Een flamencogitaar brengt To Be So Lonely op gang, terwijl de zes minuten durende saga She en de psychedelische lead-single Lights Up ambitieus leunen op Tame Impala's kenmerkende synth-territorium. Canyon Moon heeft ondertussen een relaxte, familiale, sit-around-the-campfire-and-meezing-sfeer, waarbij Styles zelf een hakkebord speelt.

Het album wordt afgesloten met het prachtig kale titelnummer, vervaagd naar zwart met een euforisch instrumentaal nummer. Het komt wel goed met de laatste woorden die Styles uitspreekt, een belangrijke herinnering aan niet alleen de luisteraar, maar ook aan zijn ooit diepbedroefde zelf. Voorwaarts en omhoog.

4 sterren (van de 4)